ನೂರು ನೋವ
ಅಳಿಸಿ ಹಾಡು
ನಲಿವ ನೀಡಿ
ತಣಿಸಿ ಮನವ
ಹಾಡು ಹಾಡಿದೆ ||
ಪ್ರೀತಿ ಎಂಬ
ಹೂವ ಕಟ್ಟಿ
ಮಾಲೆ ಹಾಕಿ
ಮಣಿಸಿ ಮಾತು
ನಿನ್ನ ಕರೆದಿದೆ ||
ಬಯಕೆ ತಂಪು
ಕಂಪನೊಸೆದು
ಹಸಿರು ಬಾಳ
ಸಸಿಯ ನೆಟ್ಟು
ಚೆಲುವನರಸಿದೆ ||
ಜನುಮ ಜನುಮ
ಬಂಧ ಚೆಂದ
ಅಂದ ಆನಂದ
ತಂದ ಸುಖದೆ
ಚಿಂತೆ ಕಳೆದಿದೆ ||
ಸೆಳೆದ ಮನದ
ಕನಸು ನೂರು
ನೆನಪು ಹಾದಿ
ಕಲ್ಪನೆ ಕಳೆದು
ಆಸೆ ಮೂಡಿದೆ ||
ಹಾಡ ಹಾಡಿ
ಹಗಲು ಇರುಳು
ಪರಿಯ ಹಕ್ಕಿ
ನಾದ ಹೆಕ್ಕಿ
ಮನವ ಕೆಣಕಿದೆ ||
*****
ರಮಾ ಕುರ್ಚಿಯನ್ನೊರಗಿ ಕುಳಿತಿದ್ದಳು. ದುಃಖವೇ ಮೂರ್ತಿವೆತ್ತಂತೆ ಕುಳಿತಿದ್ದ ಅವಳ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಭೀಕರ ಕೋಲಾಹಲ ನಡೆದಿತ್ತು. ಕಣ್ಣುಗಳು ಆಳಕ್ಕಿಳಿದಿದ್ದವು. ದೇಹದ ಅಣು ಅಣುವೂ ನೋವಿನಿಂದ ಮಿಡಿಯುತ್ತಿತ್ತು. "ತಾನೇಕೆ ದುಡುಕಿಬಿಟ್ಟೆ?… Read more…
ಆ ಮನೆಯ ಮುಂದಿನ ಬಾಗಿಲು ಯಾವಾಗಲೂ ಇಕ್ಕಿರುವುದು! ನನ್ನ ಓದುವ ಕೋಣೆಯ ಕಿಡಿಕೆಯೊಳಗಿಂದ ಆ ಮನೆಯ ಬಾಗಿಲು ಕಾಣುವುದು. ನಾನು ಕಿಡಿಕೆಯೊಳಗಿಂದ ಎಷ್ಟೋ ಸಲ ಅತ್ತ ಕಡೆ… Read more…
ಮೋಹನರಾಯರು ರಗ್ಗಿನ ಮಸಕು ತೆಗೆದು ಸುತ್ತಲೂ ನೋಡಲು ಇನ್ನೂ ಎಲ್ಲವೂ ಶಾಂತವಾಗಿಯೇ ಇದ್ದಿತು. ಬೆಳಗಿನ ಜಾವವು ಜಾರಿ, ಸೂರ್ಯನು ಮೇಲಕ್ಕೇರಿದುದು ಅವರಿಗೆ ಅರಿವೇ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಅಷ್ಟು ಗಾಢ… Read more…
ಮಾತಿನ ತೆರೆ ಒಂದು "ನೋಡಿ, ಜನರು ನನ್ನನ್ನು ನೋಡಿ ನಗುತ್ತಾರೆ! ಈ ಬಂಗಾರದ ಕೃಷ್ಣನ ಮೂರ್ತಿ ಇವಳ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಯಾವಾಗಲೂ ಏಕೆ ಎಂದು ಕೇಳುತ್ತಾರೆ! ನನ್ನ ಹತ್ತರ… Read more…
ಕುಮಾರನಿಗೆ ಪಕ್ಕದ ಮನೆಯ ರೆಡಿಯೋದಲ್ಲಿ ಬಸಪ್ಪ ಮಾದರ ಧ್ವನಿ ಕೇಳಿ ಎಚ್ಚರವಾಯ್ತು. ದೇಹಲಿ ಕೇಂದ್ರದಿಂದ ವಾರ್ತೆಗಳು ಬರುತ್ತಿದ್ದವು. ಹಾಸಿಗೆಯಿಂದ ಎದ್ದವನೆ ಕದ ತೆಗೆದ. ಬೆಳಗಿನ ಸೊಗಸು ಕೊರೆವ… Read more…
